​سلام مهربان تر از پدر،مهدی جان

هرصبح،دلواپس و بی شکیب،چشم میگشایم،درست همچون کودکی که سالهاست ساکن یتیم خانه است اما هرروز با رویای دیدار پدرش بیدار می شود…

بابای خوبم،بیا وپایان بده بی کسی هایم را.

لباس پوشیدن امام حسین علیه السلام نیز سبب گریه بود . طبق حدیثی: ایام عید بود . حسنین علیهما السلام گریه کنان محضر مادرشان آمدند و گفتند: ایام عید است، بچه‏ ها لباس نو دارند؛ اما ما لباس نو نداریم . حضرت صدیقه کبری علیها السلام فرمودند: نزد پیغمبر صلی الله علیه و آله بروید و همین حرف را بگویید . 

 

دوان دوان خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله رسیدند و عرض کردند: یا رسول الله! تمام بچه‏ ها لباس نو دارند؛ اما ما لباس نو نداریم . جبرئیل نازل شد و عرض کرد: یا رسول الله! به حسنین علیهما السلام بگو رنگ لباسشان را انتخاب کنند، من از بهشت برای آنها لباس می‏ آورم . پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: حسنم! دوست داری لباست چه رنگی باشد؟ عرض کرد: سبز . سپس از امام حسین علیه السلام پرسید، او عرضه داشت: می‏خواهم رنگ لباسم سرخ باشد . جبرئیل از بالهای نرم خود که سبز و سفید و سرخ است، یک لباس سبز و یک لباس سرخ تهیه کرد و داخل طبقی گذاشته، محضر پیغمبر صلی الله علیه و آله آورد . وقتی هر کدام لباس خود را پوشیدند، دیدند جبرئیل گریه می‏کند . پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: جبرئیل! چرا گریه می‏کنی؟ عرض کرد: یاد قصه‏ ای افتادم؛ اما یا رسول الله! خجالت می‏کشم تعریف کنم . حضرت فرمودند: بگو! گفت: اینکه حسن علیه السلام رنگ سبز را انتخاب کرد؛ چون زهری به او می‏خورانند که تمام بدنش مانند این لباس سبز می‏شود؛ اما اینکه حسین علیه السلام رنگ سرخ را انتخاب کرد؛ روزی در کربلا تمام بدنش مانند همین لباس، از خون سرخ می‏شود . 

 

 روضه 

 

 این اشک نیست، آب زلال و مطّهر است                        این چشم نیست، چشمه‏ ای از حوض کوثر است 

 

 ظرف نزول رحمت پروردگار شد           

         چشمی که پای مجلس این روضه‏ ها تر است 

 

 چشمی که بیش‏تر به خودش گریه دیده است               

     فردا کنار فاطمه با آبرودارتر می‏شود 

 

 ما خشک می‏شویم؛ ولی بار می‏دهیم        

   دنیای گریه، مزرعة سبز محشر است 

 

 فرموده است حضرت صادق هر آن کسی           

   گریان جدّ ما شده، با من برادر است 

 

 در حجّ و در عبادت و در سجده‏ های شب       

     گریه کنِ حسین، شریک پیمبر است 

 

 ما را از این تلاطم دنیا هراس نیست   

کشتی نجات حسینی شناور است 

 

 بر من لباس نوکری‏ ام را کفن کنید         

   نوکر بهشت هم برود، باز نوکر است

            

-برگرفته از مقاله امام حسین چراغ هدایت و کشتی نجات.ماهنامه مبلغان

​امام حسین (ع) می فرمایند:
أنَا قَتیلُ العَبَرَةِ لایَذکُرُنی مُؤمِنٌ إلّا استَعبَرَ

من کشته اشکم ؛ هر مؤمنى مرا یاد کند ، اشکش روان شود
کامل الزیارات ، (ص 215)

​?صلی الله علیک یا ابا عبدالله
✅شخصی از امام صادق (علیه السلام) پرسید: 

آقا جان!جدتان امام حسین (علیه السلام) الان کجاست؟
?حضرت فرمودند: چقدر جثه تو کوچک است و چقدر سوال تو بزرگ است! بدن مبارک امام حسین (علیه السلام) در قبر است اما روح بزرگشان سمت راست عرش خدا نزد جد و پدر و مادرشان است و نظر مبارک امام حسین (علیه السلام) به دو مکان و موضع است:
1⃣ به زوار قبرش

2⃣ به مجالس عزایش
 آنگاه حضرت فرمودند: امام حسین (علیه السلام) از جد و پدر و مادر و برادرش خواهش می کنند که برای عزادارانش استغفار نمایند تا خدا آنان را بیامرزد.

.

?در روایتی دیگر امام حسین (علیه السلام) فرمودند:  

اگر گریه کننده بر من می دانست که چه اجری نزد خداوند دارد شادی اش از اندوهش بیشتر می گردید.
?منابع :

چشمه سار عشق، ص 10

قصص الحسینیه، ص 72

​امام زين العابدين عليه السلام : 

چون [على اكبر] براى مبارزه به سوى لشكر عمر بن سعد رفت، امام حسين عليه السلام چشمش گريان شد و گفت : «خدايا! تو بر آنان گواه باش كه فرزند پيامبرت و شبيه ترينِ مردم به او در شكل و خو ، به سوى آنان بيرون شد» . على اكبر ، شروع به رجزخوانى كرد و گفت : من ، على بن حسين بن على ام ما و آل خدا به پيامبر صلى الله عليه و آله سزاوارتريم . آيا نمى بينيد كه چگونه از پدرم حمايت مى كنم؟ آن گاه ، ده تن از دشمنان را كُشت . سپس به نزد پدرش بازگشت و گفت : اى پدر ، عطش ! امام حسين عليه السلام فرمود : «پسر عزيزم ! شكيبا باش . جدّت با كاسه پُر ، تو را سيراب مى كند» . على اكبر ، بازگشت و باز جنگيد تا چهل و چهار نفر از آنان را كُشت . سپس ، خود به شهادت رسيد . درود خدا بر او باد!
الأمالي للصدوق : ص 226