بخش اول: حمد و ثنای الهی

ستايش خداى را سزاست كه در يگانگى‏ اش بلند مرتبه و در تنهايى ‏اش به آفريدگان نزديك است ؛ سلطنتش پرجلال و در اركان آفرينشش بزرگ است . بر همه چيز احاطه دارد بى‏آن‏كه مكان گيرد و جابه‏جا شود و بر تمامى آفريدگان به قدرت و برهان خود چيره است .

همواره ستوده بوده و خواهد بود و مجد و بزرگى او را پايانى نيست . آغاز و انجام از او و برگشت تمامى امور به‏سوى اوست . اوست آفريننده‏ى آسمان‏ها و گستراننده‏ى زمين‏ها و حكمران آن‏ها . دور و منزّه از خصايص آفريده‏هاست و در منزّه‏بودن خود نيز ، از تقديس همگان برتر .

هموست پروردگار فرشتگان و روح ؛ افزونى بخش بر آفريدگان و بخشنده‏ى بر همه‏ى موجودات است . به نيم‏نگاهى ديده‏ها را ببيند و ديده‏ها هرگز او را نبينند .

كريم و بردبار و شكيباست . رحمتش جهان‏شمول و عطايش منّت‏گذار . در انتقام و كيفر سزاواران عذاب ، بى‏شتاب است . بر نهان‏ها آگاه و بر درون‏ها دانا ، پوشيده‏ها بر او آشكار و پنهان‏ها بر او روشن است . بر هر هستى فراگير و چيره ، نيروى آفريدگان از او و توانايى بر هر پديده ويژه‏ى اوست . او را همانندى نيست .

در تاريكستان لاشَى‏ء ، او هستى‏بخش هر هستى است ؛ جاودانه و زنده و عدل‏گستر . خداوندى جز او نباشد و اوست ارجمند و حكيم . ديده‏ها را بر او راهى نيست و اوست كه ديده‏ها را دريابد و اوست بر پنهانى‏ها آگاه و بر كارها دانا . از ديدن ، كسى وصفش را نيابد و بر چگونگى او ، از نهان و آشكار دست نيازد ؛ مگر او - عزّوجلّ - راه نمايد و خود بشناساند .

گواهى مى‏دهم كه او « اللَّه » است ؛ همو كه تنزّهش سراسر روزگاران را فراگرفته و پرتواش ابديّت را شامل است . فرمانش را بى‏مشاور اجرا كند و تقديرش را بى‏شريك امضاء و هستى را بى‏ياور سامان دهد . صورت آفرينش او را الگويى نبوده؛ آفريدگان را بدون ياور و سختى و حيله ، هستى بخشيده است . جهان با ايجاد او موجود و با آفرينش او پديدار شده است . پس اوست « اللَّه » و معبودى جز او نيست ؛ همو كه صُنعش استوار و ساختمان آفرينشش زيباست . دادگرى كه ستم روا نمى‏دارد و بخشنده‏ترينى كه كارها به او بازمى‏گردد و گواهى مى‏دهم او اللَّه است كه هر هستى در برابر بزرگى‏اش فروتن و در مقابل ارجمندى‏اش رام و به توانايى‏اش تسليم و به هيبتش خاضع است .

پادشاه هستى‏ها و چرخاننده‏ى سپهرها و رام‏كننده‏ى آفتاب و ماه كه هريك تا اَجَل معيّن جريان يابند . « او پرده‏ى شب را به روز و پرده‏ى روز را به شب بپيچد» (زمر / 5) « كه شتابان در پى روز است » (اعراف / 54) هم او شكننده‏ى هر ستمگر باطل‏گرا و نابودكننده‏ى هر شيطان سركش است .

نه او را ناسازى باشد و نه برايش مانندى و انبازى . يكتا و بى‏نياز ، « نه زاده و نه زاييده‏شده و او را همتايى نبوده » . (اخلاص / 4 - 3) خداوند يگانه و پروردگار بزرگوار است .

بخواهد و به انجام رساند ؛ اراده كند و حكم نمايد ؛ بداند و بشمارد ؛ بميراند و زنده كند ؛ نيازمند و بى‏نياز گرداند ؛ بخنداند و بگرياند ؛ نزديك آورد و دور برد ؛ بازدارد و عطا كند . اوراست پادشاهى و ستايش . به دست تواناى اوست تمام نيكى و هموست بر هر چيز توانا .

« شب را در روز و روز را در شب فرو برد » . (حديد / 6) جز او خداوندى نباشد ؛ گران‏قدر و آمرزنده ؛ پذيرنده‏ى دعا و افزاينده‏ى عطا ؛ بر شمارنده‏ى نَفَس‏ها و پروردگار پرى و انسان .

چيزى بر او مشكل ننمايد . فريادِ فريادكنندگان ، او را آزرده نكند و اصرارِ اصراركنندگان ، او را به ستوه نياورد . نيكوكاران را نگاهدار و رستگاران را يار ، مؤمنان را صاحب اختيار و جهانيان را پروردگار است ؛ همو كه در همه‏ى احوال ، سزاوار سپاس و ستايش آفريدگان است .

او را ستايش فراوان و سپاس جاودانه مى‏گويم در شادى و رنج و آسايش و سختى و به او و فرشتگان و نبشته‏ها و فرستاده‏هايش ايمان داشته .

فرمان او را گردن مى‏گذارم و اطاعت مى‏كنم و به‏سوى هر آن‏چه مايه‏ى خشنودى اوست ، مى‏شتابم و به حكم و فرمان او تسليم ؛ چرا كه به فرمان‏برى او ، شايق و از كيفر او ، ترسانم ؛ زيرا او خدايى است كه كسى از مكرش در امان نبوده و از ستمش ترسان نباشد (زيرا او را ستمى نيست).

سلام بر شیعیان و محبان امیر مومنان حضرت علی علیه السلام

۱۵روز مانده تا بزرگترین و عزیزترین عید ها  «عید غدیر »

در این فرصت نگاهی به خطبه شگفت انگیز پیامبر اکرم در روز غدیر می اندازیم .امید است تا با خواندن این خطبه پر برکت معرفت و شناختمان با لا رفته و به حقانیت و مظلومیت حضرت علی علیه السلام بیش از پیش آگاه شویم.

​‍ 
معرفی_خطابه_غدير

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از همان آغاز رسالت خویش، امیرالمؤمنین علیه السلام را به عنوان جانشین، برادر، وصی و امام مردم پس از خودشان معرفی کردند.

این مسأله بارها در طول ۲۳ سال رسالت ایشان به شکل‌های مختلفی انجام شد. در آخرین سال عمر شریف پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، ایشان پس از بازگشت از مراسم حج جهت انجام امر خداوند در آیه تبلیغ  (٣مائده)مبنی بر تبلیغ ولایت امیرالمؤمنین مراسم غدیر را برپا کردند.

در واقع این معرفی، بزرگترین مراسمی بود که تا آن روز در تبلیغ مقام جانشینی پیامبرص، برپا شده بود. متأسفانه بسیاری از افراد فكر می‌کنند که پیامبر به گفتن یك جمله من کنت مولاه فهذا علی مولاه بسنده کرده‌اند!

در حالی که ایشان در آن روز یک سخنرانی مفصل ایراد نموده‌اند و در طی آن ، به روشنی مقام اوصیای پس از خود را معرفی کرده‌اند. سپس از مردم بیعت گرفتند، هم با زبان‌هایشان، هم با قلب‌هایشان و هم بادست‌هایشان.
یکی از مهم ترین جملاتی که ایشان در خطابه‌ی غدیر ذکر نموده‌اند این جمله است، فَلْیُبَلِّغِ الْحاضِرُ الْغائِبَ وَ الْوالِدُ الْوَلَدَ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ. یعنی بایسته است حاضران به غایبان و فرزند داران به فرزندان خویش تا برپایی روز قیامت سخنان امروز مرا برسانند و در جایی دیگر فرمودند، که بالاترین نقطه امر به معروف این است که به گفته ایشان گردن گذاری شود و افراد آنرا به دیگران تبلیغ کنند.

تا به حال به این اندیشیده‌ایم که در قبال این مسؤولیت سنگین که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بر دوش همگی ما گذاشته‌اند چه کرده ایم؟